Co oznacza pojęcie „hedging”?

Hedging, czyli wykorzystanie kontraktów do zabezpieczania ryzyka, można uznać za podstawowy sposób wykorzystania kontraktów terminowych. Kontrakty terminowe (jak również inne instrumenty pochodne) powstały głównie z myślą o ich wykorzystaniu właśnie w strategiach zabezpieczających – taka jest geneza ich powstania. Jak zabezpieczyć się przed ryzykiem? Przeczytaj w poniższym artykule!

Kontraktami możemy zabezpieczyć różnego rodzaju ryzyka generowane z tytułu posiadanej pozycji w instrumencie bazowym. Przykładowo, możemy przy ich wykorzystaniu zabezpieczyć posiadany portfel akcji przed utratą jego wartości w okresach oczekiwanych spadków, a kontrakty na kursy walut mogą być wykorzystane przez przedsiębiorstwa, których wynik finansowy jest obarczony ryzykiem walutowym 

Zasada hedgingu jest prosta. Chodzi o to, aby kontrakty terminowe, których użyjemy w strategii zabezpieczającej, wygenerowały zyski wtedy, kiedy na instrumencie bazowym ponosimy stratę (mówiąc prościej: zyskami z kontraktów pokrywamy straty na instrumencie bazowym). Aby tego dokonać, musimy w kontrakcie zająć pozycję przeciwną do posiadanej w instrumencie bazowym. W pierwszej kolejności musimy zatem określić, jaką pozycję (długą czy krótką) posiadamy w instrumencie bazowym. Na przykład: 

• jeżeli posiadamy portfel akcji, czyli zarabiamy na wzroście ich kursów, oznacza to oczywiście, że posiadamy pozycję długą (obawiamy się spadków na rynku), 
• w przypadku, gdy jesteśmy eksporterem i posiadamy należności w walucie obcej, oznacza to, że posiadamy pozycję długą (wzrost kursu waluty obcej będzie powiększał wartość naszych należności w walucie narodowej, natomiast obawiamy się spadku kursu tej waluty), 
• jeśli natomiast jesteśmy importerem i posiadamy zobowiązania w walucie obcej, oznacza to, że posiadamy pozycję krótką (spadek kursu waluty obcej będzie pomniejszał wartość posiadanych zobowiązań w walucie narodowej, natomiast obawiamy się wzrostu kursu waluty obcej). 

Jak nadmieniono, w kontrakcie terminowym zajmujemy pozycję przeciwną do posiadanej w instrumencie bazowym, czyli: 

• posiadając pozycję długą w instrumencie bazowym, kontrakty sprzedajemy, 
• posiadając pozycję krótką w instrumencie bazowym, kontrakty kupujemy.  

W celu określenia liczby kontraktów, jaką musimy zastosować w strategii zabezpieczającej, należy wartość pozycji w instrumencie bazowym podzielić przez nominalną wartość jednego kontraktu. 

Przykład 

Hedging z wykorzystaniem kontraktów terminowych na indeks WIG20 w celu zabezpieczenia portfela akcji przed spadkiem wartości. 

Dane: 

• posiadamy portfel akcji wchodzących w skład indeksu WIG20 o wartości 500.000 zł, 
• oczekujemy w najbliższym czasie spadków na rynku, jednak nie chcemy pozbywać się posiadanego portfela akcji, ponieważ w naszej ocenie w dłuższej perspektywie notowania akcji będą rosły, 
• bieżący kurs kontraktu terminowego na WIG20 wynosi 2 400 pkt, 
• chcemy przy wykorzystaniu kontraktów na WIG20 zabezpieczyć portfel przed zbliżającą się korektą rynku. 

Wyznaczamy liczbę kontraktów, jaką należy użyć w transakcji zabezpieczającej: 

Wartość nominalna kontraktu = kurs x mnożnik = 2400 x 20 zł = 48 000

500.000 zł / (48 000 zł) = 10,42  

W celu zabezpieczenia długiej pozycji w akcjach sprzedamy (pozycja krótka) 10 kontraktów terminowych na WIG20. 

• Załóżmy, że prognozy odnośnie spadku kursu akcji się sprawdziły i w efekcie korekty indeks WIG20 oraz posiadany portfel akcji tracą przykładowo na wartości 5%.  
• Kontrakty terminowe również tracą 5%. Po spadku są notowane po kursie 2 280 pkt (120 pkt spadek). 

Wynik strategii zabezpieczającej zaprezentowany jest poniżej: 

Wynik portfela akcji 

W efekcie spadków na rynku wartość naszego portfela traci 25 000 zł  

500.000 zł x (– 5%) = – 25.000 zł (strata) 

Wynik na kontraktach terminowych 

Kurs kontraktów na WIG20 tak jak indeks WIG20 spada o 5%.  

Na krótkiej pozycji w kontraktach terminowych zarabiamy 39.200 zł. 

(2 400 pkt – 2 280 pkt) x 20 zł x 10 kontraktów = + 24 000 zł (zysk) 

RAZEM 

Strata na akcjach = – 25 000 zł 

Zysk na kontraktach = + 24 000 zł 

RAZEM = – 1 000 zł 

Jak wynika z przykładu, zabezpieczenie w kontraktach terminowych pokryło straty na akcjach. Całkowity wynik zakończył się lekką stratą, co jest rezultatem wyłącznie tego, że wyznaczając liczbę kontraktów zastosowanych w zabezpieczeniu, musieliśmy wynik zaokrąglić do wartości całkowitej. 

Należy zauważyć, że gdyby kontrakty nie znalazły się w naszym portfelu inwestycyjnym, wówczas wartość portfela spadłaby aż o 25 000 zł. W wyniku zastosowania zabezpieczenia strata wyniosła zaledwie 1 000 zł.